gulpembe

dedemin elleri geldi aklima. "kupik" elleri. tombul, kut, ugrastigi islerle esmerlesmis ve catlamis, ihtiyar ama kuvvetli elleri..

semaya acildigini gormustum bu ellerin. semanin, arzin ve ikisi arasindakilerin Rabbi'ne acilmis ellerdi onlar. dizleri ustune katlanmis, ufacik olmus bacaklari ve one egilmis boynu, yasaran gozleriyle dedem cocuklasmisti gozumde.. bir masum, gunahsiz cocugu seyreder gibi seyrettim ellerini yuzune surusunu. bu masum cocuk farkinda olmadan seyredildiginin.

"amin" dedim kalbinden, dilinden gecen dualara. "amin" dedim sagligina, hayatimdaki varligina ettigim dualara. "amin" diyorum dedecigim, bir duama ki, cennet'te bulusup seninle, ellerinden tutup opmemdir seni.

guz yagmurlariyla bu gece, ve her gece, rahmet yagsin ustune.