Çarşamba, Ocak 04, 2006

a piece of ease

yeni yila bir 'homeless' olarak girdim. bir haftadir kocaman bir evde uc kucuk cocuk tarafindan misafir ediliyor, kendi kendimle evsizcilik oynuyorum. disarida da pek cok sey olmakta. hayatin 20 yasinda bir insana ogretecegi ne cok sey var, simdi anliyorum.
--

insanin bir daha hic gormeyecegini zannettigi yerlere yeniden gelmesi, "son kez bakiyorum" dediklerini yeniden gormesi ve gozunde canlanan gecmis anilarina taze anilar eklemesi hayrete dusurecek kadar enteresan, iyi ya da kotu demiyorum ama, cok tuhaf bir his uyandiriyor. gelecegi ongoremedigimizi biliriz pek tabii ama nerede hangi havayi soluyacagimiza karar verenin de biz olmadigimizi dusunduruyor bu durum.

bir de aidiyet meselesi.. bulundugumuz yere ait miyiz? olmamiz gereken yerde miyiz? oldugumuz yerde nasil bir durus icerisindeyiz? dogru ve yanlis.. good and evil...

ellerimiz aciliyor, dudaklarimiz kipirdiyor hafiften. huzur diliyoruz. bir parca.

2 Comments:

Blogger kerem said...

Hayat turlu oyunlar oynuyor bize. sen kendin ve gelecegin ile ilgili ne hesaplar, ne planlar yaparsan yap, yine bildigini okuyor iste.

Bitti dedigin basliyor, basliyor dediginin ise coktan bitmis oldugunu farkediyorsun.

Hayatin sadece 20 yasindaki bir insana degil, 70 indeki dedecigime bile ogretecegi cok sey var.

Su cetin sinavdan, boynumuz, bilegimiz ve belimiz bukulmeden gecebilmek, gonul gozumuzu her daim acik tutabilmek, dilimizden Ismi Azam'i eksik etmemekten baska ne dilegimiz olabilir ki?

Ocak 09, 2006 12:45 ÖÖ  
Blogger NeLLy said...

dilegin dilegimdir kerem. tesekkur ederim.

Ocak 09, 2006 10:43 ÖÖ  

Yorum Gönder

<< Home