beyaz yazi (yalniz akillilar gorebilir)

cok yazasim var bugun. hastalikli bir seyler yazmak istiyorum. hasta yatagimdan yaziyorum bunlari. bagladilar beni bu akil hastanesinin karanlik duvarli pis kokulu odasinin beyaz carsafli yatagina. ellerimi biraktilar ki yazabileyim. tek elinle yazabilirsin, solak misin sagak mi dediler. ben ikisini de kullanabiliyorum dedim ("yazi mi tura mi?" "dik"), ikisini de serbest biraktilar. sozume sadik kaldim, yazmaktan baska bir seye kullanmiyorum ellerimi. az sonra hemsire gelecek kafasina gore fazla buyuk ve tenine gore fazla beyaz olan kepiyle, bana yiyecek getirecek. meyveden baska bir sey istemeyecegim. meyve olarak yalnizca elma var diyecekler. olsun, diyecegim. elma yersem dislerim beyaz olur. dis fircalamak ne mumkun bu hasta yataginda?

anlayamadigim bir sey var sayin savcim, avukatimin anlattigina gore beni buraya, iceri tikmislar cunku yazdiklarimla insanlari zehirliyormusum. peki oyleyse neden ellerimi biraktilar simdi yazmaya devam edeyim diye? avukatima sordugumda ellerimin cok beyaz oldugunu soyledi, o yuzdenmis. inanmadim. burda idamliklar var bir de. volta atiyorlar sabah-aksam. aksam karanliginda ne de guzel olur diyor, ozeniyorum cok. ben yatiyorum, yatagimda, ellerim de bagli kollarim da.

"ben yaptim, evet, ben caldim, ben oldurdum!" sesleri ile reis bey hapishanesinin delisinin, mc murphy'nin akil hastanesinde cinlayan ustun zekali kahkahalari birbirine karisiyor. aralarinda dikilmis bir kiz, bir adam resmi ciziyor. erotomanyak teshisi konmus kendisine, inkar ediyor. bagliyorlar yataga, resim cizmesi icin ellerini serbest birakiyorlar yalnizca.